[جلسه پنجم: قیام زنده حسینی]
السلام علیک یا ابا عبدالله
الحمد لله رب العالمین، بارء الخلائق اجمعین، والصلاة والسلام علی اشرف الانبیاء و المرسلین حبیب قلوب العالمین ابی القاسم محمد (ص) و علی اهل بیته الطاهرین المعصومین المنتجبین و لاسیما بقیة الله فی الارضین روحی له الفداء
«إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَ‌بُّنَا اللَّـهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُ‌وا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ (30 فصلت)»
]مقدمه[
در جلسات گذشته عرض شد که تعامل ما با محفل حضرت اباعبدالله مقارن است با تعالی ما. چه بواسطه حضور در محفل و چه به واسطه گره زدن احساسمان با احساسات انسان کامل و خاندان او. اینکه ارتباط با انسان کامل به هر نحو موجب تعالی انسان است یک بحث مفصلی است که ان شاء الله در مجال خود ه آن پرداخته خواهد شد.
تازه وقتی احساس ما به احساس حسین ع گره می خورد، ما می توانیم بیابیم که او چه می خواهد.
این می شود تعالی در حدی که انسان پیام صحیحه ابن شبیب را بگیرد، آن را فهم کند و در ساحت نفس خود پیاده ساز.
حضرت رضا ع فرموده بودند:
یا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ سَرَّکَ أَنْ تَکُونَ مَعَنَا فِی الدَّرَجَاتِ الْعُلَى مِنَ الْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَیْکَ بِوَلَایَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.
بعد دیدیم که با توجه به آیه شریفه 64 سوره عنکبوت، و اینکه حسین ع امیر حیات اخروی است و از آن سوی یک فرد خبیث می خواهد با قلدری، ژنرال دنیاگرایی باشد آن هم به نحوی که عرصه را بر امیر هستی تنگ کند، یک تعارضی عرضمی شود که با توجه به منطق هیهات من الذلة که شعار و منطق هستی در مقابل انگلهای هستی است، کا به مصاف عاشورا و کربلا می کشد و خوب حسین در این مصاف سرباز می خواهد. این تعبیری از درک احساس حسین ع در دوران کنار رفتن حجاب ها از چهره خبیث اموی هاست.
حال سوال، آیا ما این رویکر حضرت اباعبدالله را جای دیگری از زندگی معصومان ع می بینیم؟ اگر بلی، وجه ممیز حرکت حضرت با سایر معصومان در این جریان چه بوده و سر عظمت حرکت حضرت با توجه به آن روضه خصوصی حضرت ابراهیم ع چیست؟
]قیام زنده حسینی[
اگر از این منظر نگاه کنیم، مبینیم که زندگی اولیاء الهی و معصومان در طول تاریخ در فضای همین درگیری بوده، دو منبع خوب برای آشنایی با این سیره مشترک ائمه علیهم السلام دو کتاب ارزشمند انسان دویست و پنجاه ساله مجموعه بیانات مقام معظم رهبری پیرامون تاریخ زندگی حضرات معصومین و همچنین کتاب امام در عینیت جامعه علامه محمد رضا حکیمی است.
لکن درگیری امام حسین ع چیزی دیگری بوده است که ان شاء الله بیان خواهد شد.[ارجاع به همان سر عظمت حضرت که ثواب گریستن...]
جنگ دنیاگرایی و آخرت گرایی.
همان که در روایت ابن شبیب عرض شد، که ملائکه آمدند گرد پیکر امام حسین ع و ژولیده مستقرند در کربلا تا قیام حضرت حجت برای دادخواهی خون حسین.
بله یزید باقیست تا زمانی که دنیاگرایی و طاغوت و حاکمان غیر الهی هستند.
و اولیاء الهی همواره در جنگند با این طاغوت ها.
اما آیا این حرف، یعنی جنگ اصیل است؟ یعنی اصل بر این است که حتما جنگ باشد؟
خیر، صد البته که جنگ خوب نیست. در آیه شریفه 213 سوره بقره داریم که «کَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً»، طبق تفاسیر، مردم بر روی زمین یک امت واحده بودند که بر اساس تعالیم انبیاء از حضرت آدم علی نبینا و آله و علیه السلام تا دوران حضرت نوح ع در سلم و صلح زندگی می کردند لکن اختلاف روی داد، بر چه اساسی؟ سر چه مسئله ای؟
خداوند متعال در همین آیه می فرماید «فَبَعَثَ اللَّـهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرِ‌ینَ وَمُنذِرِ‌ینَ وَأَنزَلَ مَعَهُمُ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فِیمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِیهِ إِلَّا الَّذِینَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَاتُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ فَهَدَى اللَّـهُ الَّذِینَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِیهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّـهُ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَىٰ صِرَ‌اطٍ مُّسْتَقِیمٍ» جنگ حق و باطل از سر طغیان اهل کتاب و از سر برتری خواهی بعضی بر بعض دیگر بوجود آمد. حال آنکه خداوند مرجع و ملجاء حل اختلافات و شخص برتر جامعه را خود مشخص نموده است و ایشان کسانی نیستند جز انبیاء و کسانی نیستند جز ائمه طاهرین علیهم السلام و نائبان خاص و عام این حضرات.
« یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً (59نساء)»
لکن ما در تاریخ مشاهده کرده ایم که این اهل کتاب اهل بغی و طغیان و ساختار شکن و جنگ طلب، چه کردند با انبیاء قبل از اسلام، و آخرین ورژن از اهل کتاب چه کردند با خاندان رسول مکرم اسلام حضرت محمد المصطفی صلی الل علیه وآله و سلم که ما شاهدش را در نبوی مشهور می بینیم که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم می فرماید هیچ نبی و پیامبر آنچنان که من آزرده شدم آرده نشد، چند هفته بعد از رحلت حضرت اولین زهر خود را ریختند و متاسفانه هنوز همین جریان ادامه دارد. چرا ادعای وحدت می کنم بین جریان مذکور و جریان حاضر؟ زیرا نقطه آغاز، منشاء و محل اتحاد اینها، جدایی از ولایت و جدایی از نظام اجتماعی طراحی شده در متن دین اسلام است، و تن دادن به نظام های خودساخته مثل شورا و بعد سلطنت[محل ا] و امروزه نیز تن دادن به نسخه های دیگر ساخته است. دست غرب کاملاً در جریانات وهابیت و بهائیت و سلفی گرهای غیر مسمانی مانند داعش و ... بر چه کسی پوشیده است؟ شاید بعضی بگویند اینها پدیده های اجتماعی است و باید مورد مطالعه جامعه شناختی و ... قرار بگیرد، مشکلی نیست؟ این پدیده از کجا آمد؟ نقطه عطفش چه بود؟ همه را با هم مطالعه کن، مدل را کامل در نظر بگیر. در عالمی که کوس جهانی شدن و دهکده جهانی می زنند، ما جمهوری اسلامی از دستشان در رفتیم بر فرض، بقیه چطور؟ این همان دهکده تحت کنترل و مدیریت فاخرانه و مقتدرانه شماست؟ شما خود قربانی جریانات شیطانیی خواهید شد که در جهان آتشش را بپا کردید.
آیا انبیاء و اولیا ساکت نشستند در مقابل این طغیان؟ هیهات من الذلة. هرگز! ایشان نمایندگان خدا بر روی زمینند و اینان هدفی جزء تحقق احکام الهی بر روی زمین و جز عبادت و بندی خداوند ندارند، و پای پیمان الست بربکم ایستاده اند و روش کارشان هم استقامت و پایداری است.
«إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَ‌بُّنَا اللَّـهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُ‌وا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ (30 فصلت)»
مشخص است که این ایستادگی سلحشورانه و آن طغیان شیطانی دنیا زده گان، که هدفی جز چریدن و دریدن بر روی زمین ندارد، نتیجه می دهد یک رویارویی و مصاف ماندگار را.
مصافی که تا دین و دبندار هست و تا دنیا و دنیا پرست؛ هست و هست و هست.
این را شما در زندگی ائمه معصمومین ع ببنید که همواره درگیر بودند با قدرت طغیانگر زمان خود، از حضرت نبی اکرم ص تا امیر المومنین ع و امام حسن ع که ایشان مقدمه ساز کربلا بودند، کسی نگوید که حسن ع صلح طلب بوده، گاهی نیرنگ ظالم را فقط گذر زمان و کنار رفتن ابر از چهره تابان ماه روشن می کند. صلح امام حسن ع مقدمه عاشورا بود کما اینکه خود امام حسین ع ده سال پایبند به همین صلح بود و البته بر مفاد صلحنامه حساس بودند، صلحی که با توجه به مفادش چنان دست معاویه را بسته بود که هر تکانی و حرکتی از جانب معاویه، نقض صلح بود و آن وقت قیام حسینی جواب این نقض است هیچ تعارفی و تذبذبی وجود ندارد، چنان که در سیره حضرت امیر ع تعارف و تذبذب وجود ندارد. این ادبیات اسلام است.
اما امروز، شما غزه را ببنید، فجایع بشری اسرائیل غاصب ملعون را که بدون تردید و بی پروا به مدارس و بیمارستانها حمله میکند و و ابایی هم از این ندارد که در رسانه بگوید ما اگر کسی را می کشیم به هیچ کس ربط ندارد و جامعه جهانی هم حرفی ندارد، مظلومیت شیعه و سنی قربانی دست داعش را ببنید، چه فجابعی ایجاد کردند؟ کربلای اربعین...
اصلاً فراتر از اینها تاریخ مواجهه اروپای وحشی را با سایرین ببنید و ببنید این تکنولوژی که دستاورد مدرنیته بعد از کنار گذاشتن خدا از صحنه زندگی در اروپاست، زاییده چه غارت ها و جنایت هایی است.
می خواهم ذهناتان فقط معطوف به لشکر سراپا مسلح و سگ تیز دندان اسارئیل و آمریکای جنایت کار نباشد، آن کارخانه رفاه پوشالی غرب هم بوی خون می دهد و اصلاً چرا استعمار و استثمار به صورت یک بازه وسیع در دل تاریخ از قرن 13 تا کنون برای خودش جا باز می کند و هر دوره به بهینه ترین شکل در دنیا عمل می کند؟
یک روز منابع زیر زمین از معادن طلا و الماس و نفت و ...، بعد منبع نیروی انسانی از بردگان آفریقا تا نیروی کار ارزان قیمت و بعد نیروی متخصص و نخبگانی که اتفاقا مخاطبان آن کارخانه رفاه هستند و بعد حاکمیت ها و ....
یزید ژنرال زورکی جبهه دنیاگرایی در این مصاف مستمر زمین، امروز در چه چهره و در چه سنگری تعیّن یافته؟
از آن طرف نهضت حسینی را بننید که که در صورت نهضت جهانی بیداری اسلامی، با فتح پر افتخار حضرت امام خمینی ره و با رهبری مقتدرانه و فکورانه حضرت آیت الله سید علی خامنه ای حسینی رخ نمایانده و جهان را آماده تحولات شگرف و تحقق معجزات الهی کرده.
«إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَ‌بُّنَا اللَّـهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُ‌وا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ (30 فصلت)»
امروز هم حسین سرباز می خواهد، سرباز پایدار بر حیات طیبه اخروی.
صلی الله علیک یا اباعیدالله
